Het laat me maar niet los.Zo'n oude mevrouw die in de war is en ik weet niet waar heen is gegaan... Geen teken van leven. Niets... Ik leef zo ontzettend mee met haar echtgenoot en eventuele kinderen. Je moet er toch niet aan denken om op deze manier iemand letterlijk kwijt te raken?! Mijn moeder wordt over een paar maanden 78 en is nog heel actief en gezond, maar natuurlijk ben ik ook wel eens ongerust. Ik moet er niet aan denken dat ze van de ene op de andere dag verdwenen zou zijn... Ik hoop echt van harte dat mevrouw van Baalen op de trein is gestapt en 'gewoon' ergens onderdak heeft gevonden, maar dat zal wel valse hoop zijn. Helaas is deze mevrouw ook niet de enige vermiste persoon in ons kleine landje. Volwassen en kinderen...
Ik merk ook dat ik met het vroeger donker worden bezorgder ben qua veiligheid. Mijn kinderen mogen niet meer alleen de deur opendoen als er aangebeld wordt. Je hoort de laatste tijd steeds vreemdere dingen. Vorige week weer een inbraak bij een vriendje uit Sam's klas, terwijl zij boven lagen te slapen. Wakker worden van een knal en dan licht van een zaklamp in je gang beneden zien bewegen... Brrr... Je niet meer veilig voelen in je eigen huis, daar zit niemand op te wachten. Gelukkig zijn dit natuurlijk allemaal 'uitzonderingen', maar ik blijf op mijn hoede!
2 opmerkingen:
zit de helen dag in mijn gedachten !
zou willen dat ik ze zag lopen , gaf ik haar een arm en zei kom lekker bij de warme kachel !
Mevrouw van Baalen is gevonden door een voorbijganger, in het kanaal... May she rest in peace!
Een reactie posten